مقدمه پيراستگى از رذايل اخلاقى و آراستگى به هر يك از فضايل اخلاقى گامى است بهسوى كمال انسانى و هر كس در هر موقعيت و مرتبهاى قرار دارد، ضرورى است كه اين راه را طى كند و هر چه بيشتر خود را به قلّه كمالات نزديك نمايد و هر چه فرد در جبهه كسب خوبيها و دورى از زشتيها بيشتر تلاش كند، از امتيازات بهترى بهرهمند خواهد شد. انسانها از نظر روحيات، ايمان و عقيده، تأثيرپذيرى از اجتماع و فرهنگ و ... يكسان نيستند. برخى زمينه كسب گونهاى از كمالات را دارند كه شايد ديگران فاقد چنين زمينهاى هستند و ممكن است گروهى در معرض برخى از رذايل قرار گيرند كه گروه ديگر در چنين وضعيتى قرار نگيرند. بهطور مثال، آن قدر كه يك رزمنده به فضيلت ايثار و شهادت نزديك است، يك كارمند معمولى چنين نيست و آن اندازه كه يك مأمور بانك در معرض رذيله اختلاس قرار مىگيرد، يك معلم قرار نمىگيرد. نتيجه اينكه گرچه همه انسانها موظّف به كسب فضايل و طرد رذايل از خود هستند، ولى موقعيت اقشار گوناگون جامعه بهگونهاى است كه هر قشر، به برخى از فضايل بيشتر اهمّيت مىدهند و از برخى رذايل بيشتر پرهيز مىكنند. حال مىتوان ادعا كرد كه علاوه بر «اخلاق عمومى»، «اخلاق صنفى» نيز از جايگاه خاصى برخوردار است. به نحوى كه اصناف گوناگون بايد از اخلاق صنفى مربوط به خويش بهره گرفته به آن پايبند باشند.