مقدمه دين، ماندگارترين ميراث فرهنگى ما است كه از سوى پيامبران الهى به ويژه پيامبر خاتم (ص) و جانشينانان به حق ايشان، ائمه اطهار (ع) به دست ما رسيده است تا ما بتوانيم با پياده كردن دستور العملها و آموزههاى انسان ساز آن، خوشبختى و رستگارى خود را رقم زنيم. همچنين بايد از حريم آن به خوبى پاسدارى نموده، به نشر و تبيين آن بپردازيم و زمينه را براى رشد و تعالى نسل جوان، مهيا سازيم. از اين رو، پاسدارى و حفظ اين ميراث عظيم و آشنايى و آگاهى لازم از معارف اصيل و ناب اسلام بر ما واجب است؛ چرا كه پاسدارى هوشمندانه از دين و نيز پايبندى عملى به آن براى نيل به رستگارى و سعادتمندى، در گرو اين آشنايى و آگاهى لازم و كافى (: دين پژوهى) است. حساسيت و ضرورت «دين پژوهى» و «پايبندى عملى به دين» و نيز «پاسدارى از آن»، زمانى دو چندان مىشود كه بدانيم از يك سو «انقلاب اسلامى ايران» به عنوان پاداش بزرگ الهى به امت مسلمان ايران (و بلكه كليه مسلمانان جهان) به خاطر جانفشانىهاى اين مردم جان بر كف تحت رهبرىهاى امام راحل «قدس سره» و خون بهاى شهيدان ارزانى شد و حفظ و پاسدارى از آن بر دوش ما به عنوان پاسداران راستين اين انقلاب و نظام اسلامى، نهاده شد؛ و از سوى ديگر، تهاجم همه جانبه سياسى، فرهنگى- بعد از ناكامى در تهاجم نظامى- براى فروپاشى و اضمحلال آن از درون، از راه القاى شبهات دينى در ميان مردم به ويژه نسل